Coś nowego, coś starego,coś niebieskiego

 Pamiętacie jak wspominałam, że uczę sie czegoś nowego? tak, ale to jeszcze nie ta praca;)

Już wyjaśniam tytuł;)

Coś nowego na blogu :)

Coś niebieskiego- bo pracę przygotowywałam pod kątem  mojej zabawy (szczegóły tutaj)

 

Coś starego- bo uczyłam się tego wieki temu. Tato nauczył mnie robić skarpety na drutach i zaszczepił miłość do tychże.Szydełko poszło w ruch na ZPT ( czyli dzisiejszej techniki) i supłam, choć nie tak chętnie jak na drutach, co widać na blogu. 

 

Mama postanowiła też mnie czegoś nauczyć, ale....... Jej pasja zupełnie do mnie nie przemawiała i choć próbowała nauczyć mnie kilka różnych sposobów i starała się wręcz mnie zmusić do tej jej miłości, efekt był przeciwny. Nie lubię i już! a starała się jeszcze kilka lat temu -podrzucając materiały, no bo przyda się.

Może, bo chodzi mi coś po głowie, ale to jeszcze nie w tym roku, poczekam do przyszłego i może będzie gdzieś jakaś wspólna zabawa, to się wproszę;)

Ale, ale, wracając do posta. Jak już wspominałam, nie lubię tej techniki, ale ze mnie już taka cholera, że jak mi się coś spodoba, to męczę temat, a spodobało się okrutnie i przez kilka dni, gapiłam się jak sroka w gnat w znalezione na Pinteresie zdjęcia.

A że praca wpasowuje sie w przysłowie

 1. Jeśli nie możesz mieć tego, co najlepsze, zrób najlepszy użytek z tego, co masz. 

to postałam też do Splocika(klik)

Wyprana, wyprasowana i oprawiona- tak jak lub nasza Anula;) 

Kolory nie są oczywiste, ale to do pokoju Lili i chciałam połączyć wszystko w całość. Meble pokazywałam(klik) wcześniej i choć minęły już 4 lata ( kiedy to przeleciało??) wciąż wyglądają świetnie i nic absolutnie się z nimi nie dzieję, wbrew przewidywaniom naszego domowego sceptyka;)

Jestem z pracy dumna, choć dalej nie lubię i na pewno nie będzie to moja sztandarowa technika.

Wcale nie było łatwo, lekko i przyjemnie.

Normalnie powiedziałabym "Nigdy więcej" ale mnie się marzy jeszcze tryptyk do sypialni

Praca była trochę sztywna (hehe) i wysiadły mi barki przy środkowej części, ale było warto- nawet mój M jest nią zachwycony, co rzadko się zdarza.

Najgorzej było z materiałem. W sklepach drogi- odpada. Postawiłam na cierpliwość, no i się udało- znalazłam za grosze, wełny ci u mnie dostatek, więc z dumą Wam prezentuję moją pierwszą pracę.

Jeszcze nie pokazałam Wam zdjęć? ok, to się poprawiam;)

Taki mały obrazeczek se wyhaftowałam;) 

 

Dzisiaj tylko w plenerze, jak już uda nam się ja powiesić to pokaże w kolejnych postach.

I co Wy na to??

Spokojnego świętowania Wam życzę .

Buziaki