Obieszczenia parafialne czyli co u mnie piszczy

Jestem, wróciłyśmy z turnusu rehabilitacyjnego całe, zdrowe i nieco zmęczone- ale to było inne zmęczenie niż zazwyczaj odczuwamy;) ale......
Dla tych, które biorą udział w mojej zabawie "Polszczyzna i rękodzieło" info, ze żaba już działa (klik) i możecie dodawać swoje linki z całych wakacji- czyli lipiec i  sierpień, co potem, zobaczymy.



Kochane mało mnie w necie i tak chyba będzie jeszcze przez jakiś czas, zwyczajnie muszę się pozbierać. Równo miesiąc temu zmarł mój Tato i dlatego zniknęłam, ale dopiero teraz mogę to napisać tak zwyczajnie bez większych emocji.
Proszę, nie piszcie w komentarzach kondolencji, bo jeszcze dość mocno to przeżywam, a wiem że Wy w takich sytuacjach starcie wesprzeć swoją obecnością. Ja wiem, że na Was można liczyć i nie raz się o tym przekonałam- Dziękuję wszystkim i każdemu z osobna.

Ale wracając do spraw blogowych.
Śmierć bliskiej osoby, zawsze zmusza nas do chwili refleksji- "po co to wszystko, przecież i tak wszystko się kończy, wcześniej czy później" i tak było ze mną.
Zaczęłam się zastanawiać "i po co mi to"bardzo długo mi towarzyszyło,
Teraz już wiem

mam nadzieję, że się odtworzy;)
Widziałam, jak trudno było Lili pożegnać się z morzem, mimo że tęskniła za resztą rodziny, to żal w jej oczach dużo mówił.
Wiem, ze w przyszłym roku stracimy wszystkie ulgi, ale spróbuję zawalczyć, żeby znowu zobaczyć ten specyficzny u niej uśmiech, gdy nie wie czego się spodziewać i cieszy się każdą chwilą.
nie wiem czy mi się uda, ale spróbować muszę i spróbuję, choćby nie wiem co
Życie jest za krótkie, żeby potem żałować, że sie nie spróbowało

Możliwe, że zmieni sie nieco zawartość postów, że pojawi sie więcej techniki, z którą związane jest moje wykształcenie (przynajmniej to podstawowe;) ale postaram sie nadrobić zaległości, lub chociaż bywać u Was częściej.
Zdjęcia z turnusu pokażę już w następnym poście, bo trochę się działo;)
Niedzielne buziaki i udanego wypoczynku